Rośliny, minerały, surowce pochodzenia flory i fauny stanowiły podstawowe składniki pierwszych leków ludzkości od niepamiętnych czasów. Trudno mówić o początkach medycyny chińskiej, ale jednymi z najstarszych dokumentów są medyczne zapisy datowane na II wiek p.n.e.. Odkryte w 1973 r. rękopisy przemawiają za tym, że zioła i sporządzone z nich mikstury polecane były pacjentom tysiące lat temu.
W Anyangu - dawnej stolicy królów dynastii Shang odkryto kości wróżebne, na których kapłani Shangów pozostawili informacje o ziołach, sposobach leczenia i diagnostyce. Stąd właśnie wiemy, że praktykowali ogrzewanie i ochładzanie ciała, upuszczanie krwi, oczyszczanie i masaże. Przywiązywali uwagę do diety i ćwiczeń gimnastycznych. Chińczycy już w VII wieku n.e. potrafili rozpoznawać cukrzycę, a w X wieku n.e. wprowadzili szczepionki zwalczające choroby zakaźne. Od tamtego czasu chińska medycyna rozwinęła się jeszcze bardziej. Do tradycyjnych leków wytwarzanych wg receptur znanych od stuleci, wprowadzono modyfikacje w oparciu o kliniczne doświadczenia. Leki, przed wprowadzeniem do obrotu, są badane i zatwierdzane, posiadają dokładne informację, co do składu, właściwości, działania i wskazań.