Po akupunkturze, ziołolecznictwo jest drugim filarem medycyny chińskiej. Preparaty ziołowe stosowano w Chinach od dawna, istnieją również dowody pochodzące z roku 200 p.n.e. nato , że istniała tradycja szamanistyczna, zgodnie z którą do leczenia dolegliwości wykorzystywano substancje pochodzenia roślinnego, mineralnego i zwierzęcego. W ciągu następnych wieków rozwijano i udoskonalano metody stosowania tych substancji a około roku 659 n.e. wyłoniła się całościowa "meteria medica" wymieniająca składniki ziołowe i opisująca ich działanie oraz właściwości.

Akupunktura i ziołolecznictwo posiadają u swych podstaw te same teorie i zasady, ale opisy działania ziół stanowią przede wszystkim część teoretyczną. Zioła działają najczęściej w bardzo konkretny sposób, a recepty zawierają szereg składników, króre posiadają różnorodne cechy i właściwości, dzięki czemu preparaty ziołowe mogą działać na rozmaite rodzaje dysharmonii występującej u pacjenta. Co więcej, niektóre zioła działają na kilka różnych aspektów schorzenia w tym samym czasie. Ogólnie rzecz ujmując, przy przygotowywaniu recepty zielarz musi wziąć pod uwagę wiele czynników, ale korzyści dla pacjentów mogą być naprawdę duże.

Masaż GUA – SHA – jest to chiński masaż leczniczy, stosowany w terapii wielu chorób i dolegliwości, wykonywany płytką z rogu bawolego. odblokowujący zastoje, przywracający harmonię organizmu, wspomagający krążenie oraz usuwanie różnego rodzaju toksyn.Pod względem zakresu i siły oddziaływania jest to metoda porównywalna z akupunkturą, jednak dużo bezpieczniejsza.Podobnie jak akupunktura i bańki działają na meridiany w punktach akupunkturowych, GUA-SHA powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych i zmniejszenie opuchlizny.

Wizerunek ciała nakłuwanego cienkimi igłami w pozornie przypadkowy sposób jest, być może, najbardziej utrwalonym obrazem, gdy mowa o medycynie chińskiej. Na pierwszy rzut oka trudno wyobrazić sobie, jak taki rodzaj leczenia może korzystnie wpłynąć na nasze problemy zdrowotne. Dla większości ludzi Zachodu medycyna chińska zawiera się jednak w tym wizerunku - nieco tajemniczym i dziwacznym, przedmiocie powątpiewania i lęku. Jednakże Chińczycy stosują i doskonalą techniki akupunktury od ponad 3000 lat, co przynosi im duże i niepodważalne osiągnięcia.

Trzeba pamiętać, że akupunktura rozwinęła się jako nauka empiryczna, innymi słowy, oparta na ogóle wiedzy uzyskanej z bieżącej i systematycznej obserwacji skutków nakłuwania określonych punktów i obszarów na ciele. Początkowo używano prymitywnych igieł wykonanych z zaostrzonych kamieni, kości zwierzęcych lub bambusa "do usuwania przeszkód z kanałów i regulowania przepływu Krwi i Qi". Cytat ten, pochodzący z okresu między rokiem 200 p.n.e a 100 n.e., wskazuje, że teoria akupunktury istniała od wieków.

Z czasem rozwinięto początkową procedurę wkłuwania "igieł" w punkty "ashi"(tam,gdzie odczuwano ból)-wypracowano model energetyczny Qi, Jing, Krwi i Płynów, a przepływy energii nakreślono jako linie ciała (meridiany). Rozpoznano konkretne punkty i zapisano ich działanie. Do tej pory teoria akupunktury jest nadal rozwijana i doskonalona.

W kategoriach praktyki klinicznej dzisiejsza akupunktura bardzo oddaliła się od swych pionierskich metod, ale podstawy teorii i zasady pozostają nie zmienione.

To procedura, podczas której moksa - ususzone zioło, najczęściej bylica pospolita (Artemisia vulgaris) - palone jest bezpośrednio na skórze lub pośrednio nad skórą, ponad konkretnymi punktami akupunkturowymi. Bylicę zbiera się na początku lata, a jej liście suszy i leżakuje. Potem ziele jest kruszone i przesiewane na rozmaite sposoby. Moksa najwyższej klasy składa się prawie wyłącznie z mechatej, spodniej strony liścia. Takie ziele uważa się za najbardziej odpowiednie do bezpośredniego stosowania na skórę. Mniej wyszukana moksa składa się z mieszanki mechatego spodu liścia i części samego liścia. Tę wykorzystuje się raczej do pośredniego stosowania.

Po zapaleniu moksa pali się powoli, dając przenikliwe ciepło, które może dostać się do kanałów, wpływając na przepływ Qi i Krwi. Paląca się moksa wydziela charakterystyczny piżmowy zapach i, w zależności od klasy, może wydzielać dużo dymu. Niektórzy pacjenci nie tolerują dymu i zapachu, który utrzymuje się w ubraniu i włosach długo po zakónczeniu sesji leczniczej. Istnieje moksa bezdymna, ale trudno ją zapalić, stąd nie stosuje się jej powszechnie.

Masaż stosuje się powszechnie w medycynie chińskiej, a przez lata praktykowania, opracowano szereg technik doskonalących tę metodę. Masaż akupresurowy może być stosowany na dowolnych obszarach ciała w celu pobudzenia przepływu Qi i Krwi przez sieć meridianów. Ta forma leczenia jest bardzo skuteczna w przypadku drobnych dysharmonii dotyczących miejscowego zastoju Qi i Krwi. Można ją stosować osobno lub w połączeniu z innymi metodami - na przykład, akupresurę stosuje się zazwyczaj przed akupunkturą.

Często słyszymy pytanie, czym różni się akupresura od akupunktury? Sposób leczenia w przypadku akupresury stosuje się siłę fizyczną natomiast akupunktura polega na stosowaniu igieł.

Masaż zagłębień koncentruje się na stosowaniu nacisku na konkretne punkty akupunkturowe w celu osiągnięcia konkretnych zmian systemowych w ciele. Stosuje się różne formy nacisku, w zależności od tego, czy celem jest zrównoważenie, obniżenie czy też osiągnięcie neutralnego, uspokajającego skutku. Wybór punktów oparty jest na tym samym rodzaju zróżnicowanej diagnozy, co leczenie akupunkturą. Ale skutek działania akupresury jest mniej skuteczny od działania akupunktury.

Świece są zbudowane z cieniutkiego włókna lnianego lub bawełnianego, które jest nasączane mieszaniną wyselekcjonowanego ekstraktu miodowego, wosku pszczelego oraz olejki i sproszkowane zioła o składzie zgodnym z indiańską tradycją.

Warto zaznaczyć, że produkt Pana Adama posiada patent i atest. Działanie świec jest wielopoziomowe obejmuje efekt termiczny, akustyczny, energetyczny oraz podciśnieniowy. To wszystko sprawia, że skutki zabiegu świecowania obejmują wiele poziomów energetycznych człowieka. Podstawowe wskazania terapii świecowania i konchowania.

może pomóc w ulepszeniu
1 bezsenność
2 nerwice
3 bóle głowy
4 katar
5 stany zapalne zatok
6 głuchota
7 szumy w uszach
8 delikatne usuwanie woskowiny
9 wzmocnienie odporności immunologicznej
10 Świece Indian Hopi
11 wzmocnienie energetyki nerek
12 odtoksycznienie organizmu po kuracji antybiotykowej
13 zmęczenie oczu
14 alergie
15 oczyszczenie aury
16 wzmocnienie czakr

Akupunktura ucha jest formą medycyny alternatywnej opartej na założeniu, że małżowina uszna jest mikrosystemem, który odzwierciedla całe ciało. Przyczyny wpływające na fizyczne, umysłowe lub emocjonalne zdrowie pacjenta z założenia można leczyć wyłącznie przez stymulację powierzchni ucha. Podobne sposoby mapowania są wykorzystywane na wielu obszarach ciała, między innymi w refleksologi i iridologi.

Stawianie baniek to metoda stosowana zwykle przy leczeniu problemów miejscowego Qi lub zastoju Krwi w kanałach. Może też pomóc w usuwaniu zewnętrznych czynników chorobotwórczych, takich jak na przykład Wiatr-Zimno w Płucach. Stawianie baniek jest prastarą techniką, ciągle jednak stosowaną przez praktyków. Stanowi zazwyczaj alternatywę dla akupunktury - bańki stawia się na punktach akupunkturowych, ale leczą one większą powierzchnię ciała.

Bańki zrobione są z mocnego szkła lub z bambusa. Używa się też innych materiałów. (Uwaga: w żadnym wypadku nie wolno stawiać baniek samemu za pomocą takich przedmiotów, jak słoiki czy szkłanki. Bańki tworzą silną próżnię i niewłaściwe naczynie może pęknąć, powodując urazy.)

Stosując tę metodę, w środku tworzy się próżnia, dzięki której bańka przywiera do skóry, wciągając ją pod siebie. Na skutek tego pobudzony zostaje przepływ Qi i Krwi na obszarze pod bańką i miejscowa stagnacja zaczyna się rozpraszać.

W niektórych przypadkach bańki pozostawia się na ciele pacjenta dość długo, podczas gdy w innych szybko się je zdejmuje i umieszcza w innych miejscach. Na przykład, gdy metodę tę stosuje się, by wydalić Wiatr-Zimno z Płuc, można ustawić kilka baniek na obszarze pleców, który odpowiada Płucom i regularnie przestawiać je tak długo, aż cały ten obszar zostanie pokryty.

Przy: "ruchomym" stawianiu baniek dany obszar ciała smaruje się delikatnie olejkiem lub mydłem, a przystawioną bańkę przesuwa się, nie tracąc przy tym istniejącej w tej środku próżni. W ten sposób pobudza się ruch Qi i Krwi na danym obszarze.

Stawianie baniek przyciąga krew do zewnętrznych naczyń, w wyniku czego po zabiegu mogą pozostać drobne siniaki lub zaczerwienienia. Jeśli bańki pozostawione są w jednym miejscu przez dłuższy czas, pozostałości te mogą być dość znaczne. Jeżeli praktyk stosuje bańki, to powinien zawiadomić pacjenta o takim właśnie możliwym skutku leczenia.